Prehistomuseum

Je bent in het donker. Zet je hoofdlamp op en begin aan de ondergrondse expeditie van de grot van Ramioul. Mysterieuze vormen verschijnen al vanaf de eerste stappen in de grot.

De jongsten voelen een merkwaardige mengeling van opwinding en angst. Neem ze bij de hand en ga samen verder. De schoonheid die gedurende miljoenen jaren door de natuur werd gevormd doen oud en jong verstommen. Omringd door stalactieten en stalagmieten heb je even geen besef meer van tijd.

Ontdek het gloednieuwe bezoekparcours “Het hotel van de Grot” om vleermuizen en andere bewoners van deze onderaardse holte te ontmoeten.

In haar artikel (FR) schrijft blogster TIPHANYA dat ze kippenvel kreeg van een bezoek aan de grot en dat het het hoogtepunt was van haar dochter Nine.

Of het nu regent of 30°C is, de grot ontvangt je in een constante temperatuur van 13 graden.  

Voorproefje van het bezoek:

We praten over holbewoners hoewel de prehistorische mens zelden in grotten heeft geleefd; het is voor of aan de ingang van de grotten dat ze een schuilplaats bouwden met een constructie van hout en huiden. En meestal sloeg de mens zijn kamp op in open lucht.  

Deze mythe komt voort uit een verkeerd interpretatie van archeologische overblijfselen. Het waren archeologen uit de 19de en vroege 20ste eeuw die het verspreidden.

De locaties van de kampementen van onze voorouders zijn moeilijk te lokaliseren. Bovendien laten de woonplaatsen van prehistorische jagers na meer dan dertigduizend jaar weinig sporen na.

Een grot is gemakkelijker te vinden en archeologische overblijfselen blijven er beter in bewaard dan in een openlucht site.  Het was pas in de 2de helft van de 20ste eeuw dat de archeologen over voldoende geavanceerde technieken beschikten om deze woonsites te ontdekken en op te graven.

Het is nochtans logisch: het is veel gemakkelijker om een tent in openlucht op te stellen dan een grot te zoeken om in te slapen waar nog vaak beren in zitten ook.